Szczenięta w Paradise Spirit w 2023 roku
Po dwuletniej przerwie – w końcu! – w 2023 roku w Paradise Spirit pojawiły się szczenięta.
I to aż 3 mioty!
Przedsięwzięcie z rozmachem, ale wykonane z rozsądkiem – jeden z miotów pojawił się w domu mojej siostry pod Warszawą, co znacznie mnie odciążyło, jeśli chodzi o nakład pracy i finansów na ten projekt. Także jeśli w pierwszej chwili ktoś z Was pomyślał, że mam zapędy masochistyczne to spokojnie, mam, ale nie aż tego kalibru. 😉
Miot szczeniąt to dużo słodyczy, bardzo dużo radości, wdzięku i uroku , co na pewno obserwujecie na naszych social mediach typu Facebook, Instagram czy TikTok.
Niemniej social media oczywiście pokazują tylko tą błyszczącą stronę medalu.
Ta druga – uflejana w psich odchodach, ociekająca zmęczeniem fizyczną pracą by wszystko było higieniczne oraz ogromnym stresem, gdy dzieje się coś złego, na co czasem mimo ogromnego wysiłku i pieniędzy – nie ma mocnych – jest schowana w cieniu, zarezerwowana tylko dla najbliższego otoczenia hodowcy.
A tak naprawdę rezerwację na wyrzuty sumienia typu “na pewno coś mogłam zrobić lepiej” albo “pewnie gdybym nie zrobiła tego w ten sposób, wszystko byłoby dobrze”, albo jeszcze “jak mogłam tego nie przewidzieć, wstyd!” – takie rarytasy serwuje tylko psychika hodowcy, gdy coś koncertowo się spie*&li .
A niestety, początki u nas nie były kolorowe jak w raju…
Zaplanowane rajskie mioty
Ale zanim się uzewnętrznię, muszę przedstawić Wam, co zaplanowałam. Oto jak wygląda rajski rok 2023 w zapowiedziach :
“Keep spendin’ most our lives
Livin’ in a gangsta’s paradise” …. palala…no wchodzi nutka w głowę. 😀
A moi gangsterzy prezentują się następująco:
I teraz po kolei. Na pierwszy ogień poszła buldożka Zofia. Ona pierwsza dostała cieczki i była gotowa do krycia. Samiec jakiego jej wybrałam to był absolutny strzał w 10! Ale zanim opowiem Wam o Querosie i o tym jakie wrażenie zrobił na mnie na żywo, muszę się do czegoś przyznać…
Kończę z buldogami!
“Kończę z buldogami, to mój drugi i ostatni miot!” – tak brzmiało hasło przewodnie od czasu poprzedniego miotu. Czy Miot “J” 4 lata wstecz ( :O ) był zły? Nie, nie był. Ale odchów buldoga francuskiego to naprawdę droga przez mękę. Szczenięta są bardzo delikatne, nieporadne i wrażliwe, pierwsze dłużące się tygodnie to nieustanne czuwanie i modlitwa, by już miały 5 tygodni.
Niestety w odróżnieniu od odchowu boksera, buldog to wyzwanie. Nawet nie śniło mi się, że czynności, które przy opiece nad bokserami są prozaiczne, podczas odchowu buldoga mogą mieć katastrofalne skutki.
Długo nie mogłam o tym nawet myśleć, bo palił mnie żal, gniew, pretensje do samej siebie (przede wszystkim), choć prawda jest taka, że straciłam dwie z czterech moich suczek buldoga z tego miotu, w skutek bardzo złego prowadzenia poporodowego przez znaną i polecaną w Zielonej Górze przychodnię “rozrodową” . Dostałam katastrofalnie złe porady, nie zechciano ze mną współpracować, dopiero gdy wymusiłam takie a nie inne działanie, kobiety poszły mi na rękę, a przede wszystkim – za późno zaciągnęłam języka u innych bardziej doświadczonych hodowców.
I była to bardzo bolesna lekcja dla mnie. Okres pierwszych tygodni odchowu moich buldogów to było totalne przeoranie mojej psychiki, modlę się w duchu by nigdy więcej nie być w takiej sytuacji, bo to grozi załamaniem nerwowym na pełną skalę.
Pochowałam dwie cudne, zdrowe łaciate buldożki. Przez ludzki błąd. Niewybaczalne.
Zostały mi dwie, którymi opiekowałam się becząc przy każdym karmieniu, bo przecież w każdej chwili znowu mogło się coś pochrzanić, ot tak…
Podsumowując – było jeszcze gorzej niż za pierwszym razem. Myślałam – po cholerę mi były te buldogi, mogłam z przyjemnością hodować boksery!
Do czasu aż nagle “czarniutkie” buldożki dobiły 5 tygodnia życia. Zrobiły się bystre, zaradne i niesłychanie piękne. Takich cudownych buldogów jeszcze nawet nie widziałam – a teraz mogę je dotykać, tulić, bawić się z nimi! Ich uroda mnie zachwyciła, ale jeszcze mocniej rozbroił mnie ich charakter. Były bajeczne!
Pomyślałam – “jeśli je oddam, zwariuje. Chce je mieć OBIE!“
Te dwa małe Czarne Bąki były jak najlepszy opatrunek na moje strzaskane serce.
Finalnie jednak, ochłonęłam trochę, a ponieważ byłam w stałym kontakcie z bardzo sympatyczną osobą, która co i rusz podpytywała mnie o nie – zdecydowałam się sprzedać Balenciagę, a zostawić Bestie. Najtrudniejszy wybór mojego życia – obie piękne, nie wiadomo, która piękniejsza, obie miłe i odważne… bądź tu człowieku mądry. Gdyby nie mój mąż, który umie liczyć liczbę psów w moim domu, zostałyby obie – jestem tego pewna.
Jeśli chodzi o sam wybór – postanowiłam, że tym razem nie będę kierować się rozumiem i poszłam za głosem serca – została Bestie “Baśka” Paradise Spirit. Mój mały Hippo.
Miot “B” Buldogów francuskich Paradise Spirit 2023
Wybrałam Querosa i pojechałam na krycie pod czeską Pragę – w tym miejscu chcę bardzo podziękować właścicielce Monice Fialovej za udostępnienie mi tego wspaniałego psa! W świecie buldogów nie jest takie oczywiste, że pokryjesz sobie sukę tym, czym byś chciał pokryć…
Querosa można podziwiać u Moniki na facebooku, wstawia dużo zdjęć i video. Ten pies jest czarujący. Jednak na żywo jest po prostu zapierający dech w piersiach! Kompaktowy, nieduży, krótki, ślicznie wybarwiony, z ogromną głową, pięknie zaznaczonym podbródkiem.
Niesamowite są też jego wyniki badań! Queros jako jedyny znany mi buldog posiada podwójnie badany kręgosłup (druga powtórka była robiona, gdy skończył 3 lata) z absolutnie czystym wynikiem! Oddycha bez najmniejszego szmeru!
Tylko on mój dorównać zdrowiu mojej Zooli.
Dziewczynki na pewno odziedziczyły część urody po nim – zapowiadają się inne w typie niż moja Zosia.
Ciężko mi było wybrać tą “dla siebie”. Balenciaga zbierała laury od znawców rasy, sugerowali mi wybór właśnie jej. Ma śliczny wyraz i zachwycający buldozi podbródek.
Bestie z kolei bardzo, ale to bardzo się zmieniała, od narodzin do okresu 8 tygodnia i teraz, ciągle jej głowa ewoluuje. Na czas przeglądu miotu nie wyglądała aż tak pięknie, ale ja – znając ją od pierwszych dni – widziałam, że ściga siostrę urodą. Widziałam, że wszystko się u niej poprawia.
Najbardziej jednak urzekła mnie jej głowa w typie “teddy bear” – wysoko uniesione czoło, oczy ciut głębiej osadzone, bródka cały czas się kształtująca, mniej szeroko, ale rozkosznie podkreślona, jak na buldoga przystało. Coś w głębi serca mówiło mi, że jak ją oddam, to zaryczę się na śmierć i już żaden inny pies tego nie ukoi.
Bestie przypominała mi swoją straszą siostrę Juliettę Paradise Spirit, którą sprzedałam tylko ze względu na niewystawowe ubarwienie – i wierzcie mi, każdego dnia tego żałowałam! Modliłam się, że któregoś dnia dostanę telefon od jej nowych właścicieli “nie chcemy jej, zasrała nam dywan, proszę ją zabrać!” – pofrunęłabym wtedy z uśmiechem na ustach po tą suczkę. Jednak jej nowi właściciele zakochali się w niej po uszy i na pewno za żadne skarby świata nie rozstaliby się z “Bezą”.
Jednakże los nie jest aż tak okrutny, narodziła się tym razem “Czarna Beza” i tej ani myślę oddawać. Jej charakter jest jak czysty miód akacjowy – przejrzysty, delikatny, niedrażniący… najchętniej nie wypuszczałabym jej z rąk.
Nie sądziłam, że jeszcze kiedykolwiek aż tak zwariuje na punkcie psa. Kto mnie zna, ten wie, że do szczeniąt podchodzę bardzo pragmatycznie i bez zbędnych emocji, kalkulując w głowie “co z tego wyrośnie“. W przypadku Bestie, szczególnie, gdy sugerowano mi wybór jej siostry, działałam wręcz irracjonalnie, a i zdarzyło mi się rzucić mięsiste “je^%$ wystawy“!
Ale jestem święcie przekonana, że ta Mała Misia będzie wpadać w oko sędziom. 😉
Galerię miotu “B” rajskich buldożków francuskich możecie obejrzeć na naszej stronie www -> klikając TUTAJ
Także aktualne hasło przewodnie, jeśli chodzi o buldogi francuskie w moje hodowli brzmi “It’s better than drugs”
